اپیدمیولوژی تب مالت و عوامل مرتبط با آن در استان قم طی سال های ۹۰-۱۳۸۰

زمینه و هدف: تب مالت در ایران به عنوان یک معضل بهداشتی محسوب می شود. از آنجایی که این بیماری در مناطق شهری و روستایی استان قم نیز یک بیماری آندمیک به شمار می رود. این مطالعه با هدف تعیین وضعیت اپیدمیولوژیک بیماری و عوامل مرتبط با آن در طی سال های 90-1380 انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت توصیفی – تحلیلی بوده و اطلاعات دموگرافیک و اپیدمیولوژیک بیماران مبتلا به بروسلوز از سال 90 - 1380 از فرم های استاندارد موجود در مرکز بهداشت استان قم استخراج گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار spss نسخه 17 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: متوسط میزان بروز تب مالت طی سال های 90-1380 حدود 8/10 مورد در صد هزار نفر برآورد شد. بیش ترین بروز بیماری (4/17در صد هزار نفر) در سال1383 و کمترین بروز (2/4 در صد هزار نفر) در سال 1388 رخ داده بود. از نظر شغلی، زنان خانه دار، دامداران، کشاورزان و دانش آموزان بیش از سایرین مبتلا شده بودند. بیشترین گروه سنی درگیر بیماری 29- 20 ساله بودند. درآزمایش رایت اکثر بیماران تیتر 320/1 داشتند. نتیجه گیری: روند کاهش یا افزایش بروز تب مالت در استان قم در حدود ده سال اخیر، تابع نظم خاصی نبوده و این استان جزء مناطق با آلودگی پایین ( میزان بروز 7/27 – 1 در صد هزار نفر ) در کشور به شمار می رود.